در اولین مرحله‌ی میدانی اکتشاف که به آن پی جویی گفته می‌شود، معدن کاوان با بررسی دقیق سنگ‌های منطقه، به دنبال کانی‌های ارزشمند و یا دیگر سرنخ‌های نوید بخش نهشته‌های معدنی خواهند بود. این افراد می‌توانند مهندسین معدن، زمین شناسان و یا در بهترین حالت ترکیبی از آن‌ها باشند. هدف اصلی مرحله‌ی پی جویی، یافتن نخستین قطعه از پازل اکتشاف است. بنابراین، افراد پی جو با مشاهده و تصویر برداری برونزدها و همچنین ثبت مختصات این نقاط، کانی‌های شاخص را دنبال می‌کنند. ممکن است برونزد در حد یک قطعه سنگ باشد، درحالی که توده‌ی معدنی هدف در زیر سطح پنهان شده باشد. برونزدها موقعیت مناسبی را برای مشاهده، نمونه برداری و تحلیل سنگ بستر فراهم می‌کنند. کانی شاخص به تمام کانی‌هایی گفته می‌شود که یا خود ارزشمند باشند و یا به طور معمول با کانی‌های ارزشمند همراه باشند. در عملیات پی جویی، گاهی اوقات نقاط محتمل یافتن کانی‌های شاخص پیشتر از ورود به منطقه بر روی نقشه مشخص می‌شوند و گاهی نیز با پیاده روی طولانی مدت و بازدید میدانی، این نقاط کشف می‌شوند. به طور کلی، هر دو شیوه‌ی فوق‌الذکر به طور همزمان توسط جستجوگران معدن انجام می‌شود. همچنین علاوه بر سنگ‌ها، از مواد دیگری چون خاک، آب و حتی گیاهان (ژئوبوتانی یا زمین گیاه شناسی) نیز جهت انجام کارهای آزمایشگاهی و آنالیزهای شیمیایی نمونه‌برداری می‌شود. آب ممکن است برخی کانی‌ها را در مسیر خود حل کند؛ گیاهان هم به ترکیبات شیمیایی زمین حساس هستند و ممکن است در حضور یک کانی خاص به طرز غیرمعمولی رشد کنند.